Πρέπει να ξεχωρίζουμε το ταλέντο απο τον καλλιτέχνη,για αυτο :

το ΤΑΛΕΝΤΟ



και ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Γιατί να μήν αντέχω να βλέπω τα τσιράκια των παπανδρεκαραμανλεων να κολλάνε αφίσες και να με ρωτανε τι θα ψηφίσω?????
Τυχαίνει να μένω σε μέρος που απέχει 20 μετρα απο το στεκι των νεο"δημοκρατών" και 15 απο των πασοκων....Δηλαδή τι χρωστάω??? καθώς σας γράφω απο κάτω βλέπω να αφισοκολλάνε τον γιωργάκι και σε 15 λεπτά βάζω στοιχημα θα βάλουν απο πάνω τον καραμανλή....Αυτό γίνεται μεεερες τωρα....ωσπου πέφτει ο βράδυ....μετά κατεβαίνω βόλτα.....
Τοοοοσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια βλέπω....τώρα πλέον τα αντιμετωπίζω και αλλιώς...

Και ναί καλό είναι να μήν απέχουμε απο τις εκλογές επειδη το λέει ο κάθε τσίρος....
σύμφωνα με nefelikas.wordpress.com

Δεν απέχω, συμμετέχω: 10 επιχειρήματα κατά της αποχής

1. Όλοι ίδιοι είναι και σιγά μην αλλάξει τίποτα.

Άρα ας ακολουθήσουμε το δρόμο της μοιρολατρίας κι ας ανεχθούμε τη διαφθορά, την ασυδοσία και την κοινωνική αδικία που μας ταλαιπωρούν τόσες δεκαετίες. Ας μην τολμήσουμε να κάνουμε τίποτα, γιατί είμαστε αδύναμοι, φοβισμένοι και απογοητευμένοι. Ας περιμένουμε παθητικά το επόμενο σκάνδαλο, το επόμενο ξεπούλημα, το επόμενο θύμα. Κι ας αρκεστούμε στο να γκρινιάζουμε μεταξύ μας, κατηγορώντας όλους τους άλλους που σκέφτονται ακριβώς όπως εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τουλάχιστον θα είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ.

2. Δεν θέλω να στηρίξω αυτό το πολιτικό σύστημα.

Η δυνατότητα ψήφου δεν στηρίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία. Αντιθέτως, η αποχή συντηρεί τις μέχρι τώρα ισορροπίες και ευνοεί τις παρατάξεις που έχουν χτίσει τη δύναμη τους στην πελατειακή λογική και την οπαδική νοοτροπία. Αν θέλεις λοιπόν να δεις τον δικομματισμό να θριαμβεύει για άλλη μια φορά, πήγαινε για μπάνιο. Διαφορετικά, κάνε την παρουσία σου αισθητή με την ψήφο σου και άλλαξε το πολιτικό τοπίο. Με λίγη καλή τύχη, ίσως καταφέρουμε να δούμε κάποια στιγμή και απλή αναλογική στις βουλευτικές εκλογές. Η ευκαιρία υπάρχει, στο χέρι μας είναι αν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.

3. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα.

Υπάρχουν δεκάδες πολιτικά κόμματα που καλύπτουν ένα τεράστιο εύρος ιδεολογίας και μεθοδολογίας. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιο που να θεωρείς ιδανικό, σίγουρα υπάρχει κάποιο με το οποίο συμφωνείς περισσότερο. Μπες στον κόπο να ψάξεις τις θέσεις τους αναλυτικά, ιδίως αυτές που αναφέρονται σε θέματα που σε αφορούν άμεσα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να επιλέξεις να ανήκεις κάπου, ούτε ότι θα πρέπει να εμπιστευτείς τα πάντα σε πρόσωπα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Συμμετέχοντας σε εσωκομματικές διαδικασίες ή απλά ασκώντας πιέσεις σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, έχεις τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσεις το κόμμα της επιλογής σου προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Και φυσικά, έχεις κάθε δικαίωμα να το απορρίψεις στις επόμενες εκλογές και να προτιμήσεις κάποιο άλλο.

4. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να συμμετέχεις πέρα από το να επισκέπτεσαι την κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια.

Και ποιος είπε ότι το ένα αναιρεί το άλλο; Από πού κι ως πού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αποκλείει τη συμμετοχή σε άλλου είδους δράσεις; Ή μήπως αν κάποιος πάει και ψηφίσει γίνεται αυτομάτως κομματικό στρατιωτάκι και του απαγορεύεται να στηρίζει δραστηριότητες που δεν εγκρίνει η ηγεσία της παράταξης του; Αυτά είναι αστεία πράγματα, όπως αστείο είναι και να νομίζει κανείς ότι όλες οι πορείες, όλες οι συνελεύσεις και όλες οι συλλογικές διεκδικήσεις μαζί μπορούν να υποκαταστήσουν το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Το να αφιερώνει κάποιος χρόνο και ενέργεια από τη ζωή του για να ασχοληθεί με την πολιτική και μετά να φοβάται να πάει στις εκλογές να ψηφίσει ισοδυναμεί με κλωτσιά σε μία καρδάρα γεμάτη γάλα.

5. Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση.

Αόριστη και αόρατη, στο ίδιο ακριβώς τσουβάλι με την αποχή της άγνοιας και της αδιαφορίας. Χωρίς δυνατότητα να εκφράσει δημόσιο λόγο στο ευρύ κοινό. Χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση να προβεί σε αποτελεσματικές κοινωνικές δράσεις. Χωρίς εκπροσώπηση στη Βουλή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα μέσα και στα θεσμικά όργανα. Και χωρίς πιθανότητα να παρέμβει στο εσωτερικό των πολιτικών παρατάξεων για να αλλάξει τις δομές και τη νοοτροπία τους. Ουσιαστικά, η “συνειδητή” αποχή το μόνο που κάνει είναι να φιμώνει την ιδεολογία από την οποία προέρχεται, επιτρέποντας να διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα που προσάπτουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο όλοι όσοι έχουν συμφέρον από τη δαιμονοποίηση του.

6. Είμαι οπαδός της αμεσοδημοκρατίας και δεν πιστεύω σε εκπροσώπους.

Ωραία, και πώς ακριβώς θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην ουτοπία της αμεσοδημοκρατίας; Με επανάσταση; Ας είμαστε σοβαροί… Μέχρι να το επιτρέψουν οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιβαζόμαστε σε εκδοχές του σημερινού μοντέλου. Με εκπροσώπους που – σε έναν ιδανικό κόσμο – θα έχουν τις ικανότητες και το ήθος να διαχειριστούν περίπλοκα ζητήματα που καμία μαζική συνέλευση δεν μπορεί να λύσει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την κλίμακα για την οποία συζητάμε. Η Ελλάδα έχει κάπου έντεκα εκατομμύρια πολίτες, η Ευρωπαϊκή Ένωση μισό δισεκατομμύριο. Χωρίς εκπροσώπους και φορείς δεν είναι εφικτό να λειτουργήσει το σύστημα. Και για να γίνει το σύστημα πιο δίκαιο και πιο αποτελεσματικό είναι απαραίτητες οι εκλογές. Η προοπτική να μην υπάρχει καθόλου σύστημα είναι απλά αφελής, εκτός αν κάποιος ονειρεύεται μία Ευρώπη που θα αποτελείται από εκατομμύρια ολιγομελή και αυτόνομα κοινόβια. Τελευταία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο πάντως ήταν λίγο μετά την εποχή των παγετώνων.

7. Καλύτερα να κάνουμε εκλογική απεργία για να ρίξουμε το σύστημα.

Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι ούτε πρόκειται. Μάλιστα, όσες φορές επιχειρήθηκε συντονισμένα είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει, είτε το ποσοστό αποχής στις ευρωεκλογές φτάσει το 30% είτε το ξεπεράσει, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσει στο σημείο να ακυρώσει την όλη διαδικασία. Ακόμα κι αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον όμως, το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν να εκλείψει ο κοινοβουλευτισμός, ανοίγοντας το δρόμο σε αυτόκλητους “σωτήρες” να αντικαταστήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα με τη δικτατορία της αρεσκείας τους. Θέλεις να συμβάλλεις σε μία τέτοια προοπτική;

8. Αν υπήρχε ενωμένη και ισχυρή αριστερά θα πήγαινα να ψηφίσω.

Και πώς ακριβώς περιμένεις να υπάρξει όσο δεν ψηφίζεις; Σα να μην έφτανε το ανοιχτό τραύμα της μακρόχρονης διάσπασης, από τη στιγμή που αποφασίζεις να απέχεις συντηρείς τα μικροπολιτικά παιχνίδια, την ηττοπάθεια, την οπισθοδρόμηση, την πόλωση, τον παλαιοκομματισμό και τη μίζερη καθαρολογία των ευκαιριακών μικρομάγαζων. Το χειρότερο όμως είναι ότι άθελα σου ενισχύεις όλα τα κόμματα που βρίσκονται στον ιδεολογικό αντίποδα όσων πιστεύεις. Αν θέλεις μια καλύτερη και ενωμένη αριστερά λοιπόν, δεν έχεις παρά να ψηφίσεις το κομμάτι που θεωρείς περισσότερο υγιές και να βοηθήσεις να αναδειχτούν τα πρόσωπα που εμπιστεύεσαι περισσότερο. Κι αν δεν μπορείς να αποφασίσεις ποια αριστερά θέλεις, τουλάχιστον ψήφισε κάποιο μικρό και ανώδυνο κομμάτι της ώστε να αυξήσεις τη συνολική δυναμική της.

9. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.

Κι αν η αποχή μπορούσε να απειλήσει το κατεστημένο δεν θα την συνιστούσαν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Από την Αυριανή μέχρι τον Πρετεντέρη, κι από τον Παπαχελά μέχρι το Άλτερ, η καθεστωτική προπαγάνδα επιμένει να προωθεί την αποχή ως μορφή διαμαρτυρίας κατά του πολιτικού συστήματος. “Πηγαίνετε για μπάνιο”, “εκμεταλλευτείτε το τριήμερο”, “μαυρίστε τους κάνοντας ηλιοθεραπεία”. Οι στυλοβάτες της διαπλοκής γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε χαμένη ψήφος συντηρεί τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα τους κάνεις τη χάρη;

10. Δεν πιστεύω στην δημοκρατία.

Το μόνο σύστημα στο οποίο δεν έχουν οι πολίτες δικαίωμα ψήφου είναι η δικτατορία – του χουντικού, του μονάρχη ή του προλεταριάτου. Ακόμα και στην αναρχία, η έννοια της αμεσοδημοκρατίας στηρίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις ενός συνόλου. Λυπάμαι που σου το λέω λοιπόν, αλλά αν δεν πιστεύεις στη δημοκρατία, όποια λέξη και να χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου, είναι καιρός να παραδεχτείς ότι είσαι απλά άλλος ένας φασίστας.

ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (απο "Α.Μπέρκμαν ,Το αλφαβητάρι του αναρχισμού",Εκδόσεις Κατσάνος)

1.Είναι ο αναρχισμός βία;

Ο καπιταλισμός και η κυβέρνηση στηρίζουν την αταξία και την βία.Ο αναρχισμός κανει το αντίθετο.Αν υποστηρίζεις την κυβέρνηση μην προσποιείσαι οτι σε τρομάζει η ατομική βία.Η αρνηση της καταπιεστικής εξουσίας είναι η μόνη ειλικρινής διαμαρτυρία ενάντια στη βία.

2.Τι ειναι ο αναρχισμός;

Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κυβέρνηση;Τι θα συνέβαινε εάν την καταργούσαμε;Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα της κοινωνικής ύπαρξης θα έπρεπε να καταργηθεί μαζί με την κυβέρνηση.

3.Είναι δυνατόν να υπάρξει αναρχία;

Τί ρόλο παίζει η κυβέρνηση στη ζωή σου;Ο ανθρωπος είναι κοινωνικό ον:οι ανάγκες και οι διαθέσεις του τον σπρώχνουν στην ένωση και στην κοινή προσπάθεια.Τα περισσότερα δεινά προέρχονται απο την καταπίεση και την ανισότητα.Το έγκλημα είναι το νόμιμο παιδι της καταπιεστικής εξουσίας.

Απο τον πρόλογο του Α.Μπέρκμαν "Πιστεύω πως ο αναρχισμός ειναι η πιο ορθολογική και η πιο πρακτική αντίληψη για μια ελεύθερη και αρμονική κοινωνική ζωή.Επιπλέον,έχω πεισθεί ότι θα πραγματωθεί οπωσδήποτε στην πορεία της ανάπτυξης της ανθρωπότητας"

Το παρών κείμενο αποτελεί αντιγραφή αποσπασμάτων του προαναφερθέντος βιβλίου.

'Ετσι απλά

Γνωστούς λένε εχεις πολλούς...φίλους ομως λίγους.Ισως να λένε και αλήθεια.Ισως όμως και το αντίθετο.Εγω λοιπόν εχω χρόνια να κάνω φίλους.Δεν με πειράζει όμως,εχω ανακαλύψει πως ο αληθινός φίλος ενος ανθρώπου πρέπει να είναι το βιβλίο.Θέλω να πω μια αλήθεια ,πως ζούσα δυστυχώς βαθιά νυχτωμένος με μόνο μου πρόβλημα το πώς θα βγάλω χρήματα (σπατάλησα μερικά απο τα καλύτερα μου χρόνια ζώντας για να δουλεύω) ,με ένοιαζε μόνο ο κόλος μου να το πώ έτσι χύμα.Εχασα φίλους.Αλλα χάνοντας αυτους τους φίλους ανακάλυψα τα βιβλία και είχα την ευκαιρία να σκευτω.Και κατεληξα στον συμπέρασμα πως τελικά γουστάρω την δουλεία μου ακόμα και αν δεν πληρωθώ,γιατί δίνω την ευκαιρία σε κόσμο να έχει προσβαση στο μοναδικό μέσο που διαθέτουμε σήμερα εύκολα και στα ποδια μας μπροστα κυριολεκτικά για μόρφωση ,το διαδίκτυο.Είναι χαρά μου να βλέπω το επάγελμα μου σαν λειτούργημα τελικά και να προσπαθώ να ερευνώ και που ξέρεις?Ισως να ανακαλύψω κάτι που θα βοηθήσει τον άνθρωπο.
Ακόμα δέν κατάλαβα γιατί γράφω όλα αυτά ! !
Μα ναι ! Θελω να πω για ένα βιβλίο που πέφτοντας στα χέρια μου,μου άλλαξε τον τρόπο που αντιμετώπιζα τα πράγματα,ειναι το βιβλιο "Αναρχια" του Πιοτρ Κροπότκιν.
Απο αυτο το βιβλίο και μετά τα βιβλία ερχόταν απο μόνα τους ,ενοιωθα την ανάγκη να μάθω όλο και πιο πολλά για αυτό το μυστηριώδη κίνημα βανδάλων και ναρκωμανών οπως το παρουσίαζαν χρόνια τώρα ΟΛΑ ΤΑ ΜΜΕ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ.
Ανέκαθεν είχα σοβαρούς ενδοιασμόυς για την θρησκεία γενικώς,ανέκαθεν ένοιωθα λιγάκι άλλος και παρείσακτος σε πολλές λειτουργίες της κοινωνίας (λόγω οτι είμαι απο επαρχία τα πραγματα αντιμετωπίζονται αλλιως εκεί).
Ανέκαθεν έιχα ενδοιασμούς και έτρεφα αρνητικα αισθήματα για τα χρήματα (βλέποντας τον πατέρα μου και τον αδέρφο του να παύουν να μιλάνε για λογο το ΧΡΗΜΑ αηδιαζα) ,για τα χρήματα γινονται φόνοι,σπάνε δεσμοί κλπ.
'Οταν λοιπόν μετα τον Κροποτκιν διαβασα Μπερκμαν,Φο,Le guin κ.α και πλέον είχα καπως ξεδιαλύνει τον όρο Αναρχικο κατάλαβα πως πρόκειτε για μια ιδέα,έναν τρόπο ζωής.Κατάλαβα πως είναι πέρα απο ΟΛΟ αυτο που παρουσιάζουν.Δυστυχώς για όποιον δεν γνωρίζει...

Αυτα για πρώτο postάκι...