Όταν οι αρχηγοί τα βρίσκουν μεταξύ τους

Λέσχες Ίντερνετ, με ευθεία αναφορά στον αρχηγό του κόμματος, ο οποίος εκλέγεται "αδιαμεσολάβητα" από τον λαό των οπαδών, απαρτιζόμενο κατά τα πρότυπα των προκριματικών εκλογών των αμερικανικών κομμάτων. Αυτό είναι το όραμα που κατ' επανάληψη έχει εκθέσει ο Γ. Παπανδρέου για το κόμμα. Και τώρα, με το αναγκαίο λίφτινγκ, το μεταφέρει στο κράτος ως μοντέλο διακυβέρνησης.

Ισχυρή ομάδα συμβούλων, που θα συγκροτούν το πρωθυπουργικό γραφείο και θα ελέγχουν τους υπουργούς, εξήγγειλε χθες ο κ. Παπανδρέου ως το μοντέλο της δικής του administration. Το σκιώδες υπουργικό συμβούλιο και από κοντά η "διαφάνεια" του Ίντερνετ, όπου οι πολίτες θα πληροφορούνται τα "πάντα"! Ένα μοντέλο που παραπέμπει στο προεδρικό και όχι στο κοινοβουλευτικό, έστω πρωθυπουργοκεντρικό, που ισχύει συνταγματικά στη χώρα μας μετά την αναθεώρηση του πατρός Παπανδρέου το 1985. Έχει ανάγκη αυτή την αλλαγή ο κ. Παπανδρέου ώστε να αναπληρώσει την έλλειψη διοικητικών ικανοτήτων του; Το πιθανότερο είναι να ζήσουμε το προοίμιο της μετάλλαξης σε ένα μοντέλο τύπου Αμερικής ή Γαλλίας. Ή, ενδιαμέσως, το αγγλοκαναδικό μοντέλο, όπου η προεδρική υφή μόλις και κρύπτεται κάτω από την ισχυρή παράδοση κοινοβουλευτισμού.

Η μετάβαση στο προεδρικό μοντέλο είναι επιλογή και του Κ. Καραμανλή, όπως άφησε να εννοηθεί στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Καραμανλής και Παπανδρέου ανοίγουν διαύλους συναίνεσης για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Καταφεύγουν ανοιχτά στο προεδρικό μοντέλο για να διασώσουν τον αρχηγισμό, μεταβάλλοντάς τον από δικομματικό σε διπολικό. Με την καθοριστική συνδρομή του νέου εκλογικού συστήματος που απεργάζονται.

Η κρίση που διέρχεται η χώρα δεν είναι πολιτειακή. Είναι πολιτική. Δεν αντιμετωπίζεται με τη βίαιη επιβολή των χρεοκοπημένων πολιτικών μέσω νέων οργανωτικών σχημάτων. Η κρίση των κομμάτων δεν αντιμετωπίζεται με την περαιτέρω αυταρχική συγκρότησή τους, μακριά από τους πραγματικούς λαϊκούς συσχετισμούς. Ισχυρές κυβερνήσεις στο δημοκρατικό πολίτευμα δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα τεχνικών διατήρησης εξουσίας με κόλπα από τα πάνω. Όσο κι αν επενδύονται με τη "διαφάνεια" του Ίντερνετ, που καταντά μήτρα παραπλάνησης των πολιτών και περαιτέρω ενίσχυσης του φαινομένου του αυταρχικού κρατισμού. Μια ανεξέλεγκτη από τον λαϊκό παράγοντα εκτελεστική εξουσία.

Μπορεί στην οικονομία να μη θέλουν να εμφανιστούν προεκλογικά ότι λένε τα ίδια, αλλά στο θέμα της αλλαγής του πολιτικού συστήματος Καραμανλής και Παπανδρέου ομονοούν και συναινούν. Προφανώς γιατί συμπίπτουν και οι επιδιώξεις τους ως προς την ακολουθητέα οικονομική και κοινωνική πολιτική.