Ο Καστανίδης ανακοινώνει αναδιάταξη του συστήματος δικαιοσύνης!

Για τον καθένα αυτό μπορεί να ακουστεί ως απλά μία ακόμα μεταρρύθμιση σαν όλες τις άλλες που προκυρήσσει η κυβέρνηση. Για όσους όμως γνωρίζουν τα πράγματα λίγο παραπάνω αυτό δεν έιναι καθόλου έτσι. Έχει να κάνει με την επίλυση χρόνιων προβλημάτων στον τομέα της δικαιοσύνης που αφορούν τόσο το σύστημα όσο και όσους επηρεάζονται από αυτό. Κατηγορούμενους, εγκληματίες και θύματα.

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα στον τύπο ο κύριος Καστανίδης αναφέρθηκε στη λήψη μέτρων για:

• Την ίδρυση και λειτουργία της δικαστικής αστυνομίας σε όλες τις μεγάλες Εισαγγελίες της χώρας
• Ευρεία αποποινικοποίηση των ήσσονος σημασίας αδικημάτων και αντικατάσταση των ποινών με διοικητικές κυρώσεις
• Κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων των δικαστικών λειτουργών και εισαγγελέων
• Άμεση τροποποίηση ή απλοποίηση νομοθετικών ρυθμίσεων και ουσιαστική ενίσχυση εξωδικαστικών θεσμών

Η δικαστική αστυνομία είναι ένας θεσμός που εφαρμόζεται σε αρκετές χώρες της Ευρώπης. Ο ιδιαίτερος σκοπός του είναι να βοηθά το δικαστήριο σε όλες τις διαδικασίες που εμπλέκεται η αστυνομική αρχή, όπως για παράδειγμα στην προανάκριση. Η δικαστική αστυνομία είναι εκπαιδευμένη για αυτόν ακριβώς το σκοπό και δεν υπάγεται σε κανένα υπουργείο παρά αναφέρει μόνο στη δικαστική αρχή. Αιτήματα για την εφαρμογή του υπάρχουν ήδη από το 1999 ή και παλαιότερα.

Όσον αφορά την αποποινικοποίηση των πολύ μικρής σημασίας εγκλημάτων, αυτό είναι κάτι που θα κριθεί με το ποιά είναι τα αδικήματα αυτά και αν όντως ωφελήσουν το δικαστικό σύστημα. Σε μία χώρα δικομανών πολιτών και αυστηρότατων δικαστών όπως η Ελλάδα μία τέτοια ρύθμιση ίσως να βοηθούσε.

Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση είναι η τελευταία δήλωση που με βρίσκει απολύτως υπέρμαχο. Δεν εννοώ την απλοποίηση των νομοθετικών ρυθμίσεων, αλλά την ενίσχυση εξωδικαστικών θεσμών. Αν είναι έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, η δήλωση αυτή αφορά, αντιμετώπιση του εγκλήματος από μία άλλη εναλλακτική σκοπία, όχι απο αυτή της ανούσιας ποινής και της για χρόνια φυλάκισης αλλά από την πλευρά της εκτος των πλαισίων του δικαστικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Ο λεγόμενος ποινικός έλεγχος χωρίς την ποινική δικαιοσύνη, τον οποίο θα ονομάζαμε απλούστερα, διακανονισμό μεταξύ θύτη και θύματος. Αυτή η πρακτική στρέφεται κυρίως στον άνθρωπο και όχι στον εγκληματία και για να είμαι ειλικρινής δε χαίρει και μεγάλης εκτιμήσεως από τους εγκληματολογικούς κύκλους.

Τέλος αυτό που χρειάζεται το ποινικό μας σύστημα είναι μία μεγάλη αλλαγή. Και αυτή δεν είναι απαραίτητα αλλαγή θεσμών. Είναι αλλαγή νοοτροπίας που δυστυχώς καμία νομοθετική τροποποίηση δεν μπορεί να χαρίσει. Αυτό που κυρίως πρέπει να αλλάξει είναι το πνεύμα των νόμων και όχι η στείρα τροποποίηση τους.