Γιώργος Παπανδρέου: Να υπάρχει ασφάλεια χωρίς ο πολίτης να στερείται δικαιώματα

Με χαροποίησε πάρα πολύ μία δήλωση που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου στο κανάλι TVXS. Είπε πολύ καθαρά ότι η ασφάλεια στον πολίτη μπορεί να παρέχεται χωρίς να καταπατούνται δικαιώματα, όπως αυτά των προσωπικών δεδομένων.

Και αυτό γιατί και τα προσωπικά δικαιώματα υπηρετούν αυτόν ακριβώς το ρόλο. Την ασφάλεια του πολίτη για την προσωπική του ζωή. Εφόσων λοιπόν και τα δύο εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό , δεν μπορεί το ένα να αναιρεί το άλλο.

Αισιόδοξη δήλωση γιά όλους εμάς που επιμένουμε και φωνάζουμε για τέτοιου είδους πράγματα.Ας ελπίσουμε οι δηλώσεις του να εφαρμοστούν.

Eρώτηση προς πάσα κατέθυνση....

Ιδεολογία:πολιτική,κοινωνική ή ηθική αρχή την οποία υπηρετεί κανείς με πίστη ,αφοσίωση και πλήρη ανιδιοτέλεια. (λεξικό Μπαμπινιώτη)

Κυριοι,γνωρίζετε τι σημαίνει ανιδιοτέλεια?
Συγχήσαμε την ενοια της ιδεολογίας ,της ιδιοτέλειας και μάλλον δεν ξέρουμε τι μας γίνετε.

Είμαστε μεν "κοινωνικά" φτιαγμένοι αλλα μάλλον ξεχάσαμε οτι "φτιαχτήκαμε" χάρην της εκμεταλεύσεως της ιδεολογίας μας σαν ένα ακόμα πτυχίο.

Εκμεταλευτήκαμε την ιδεολογία που κάποτε διαβάσαμε σαν ένα εφόδιο για επαγγελματική και ακολούθως κοινωνική αποκατάσταση.

Και συνεχίζουμε να το κάνουμε ,συνεχίζουμε να ξεφτιλίζουμε την δήθεν ιδεολογία μας καθημερινά σαν φτηνή πόρνη.

Ηρεμούμε στα καφενεία λέγοντας πως η γενιά μας "πέρασε" και δέν θα αφήσουμε κάτι όρθιο για την νέα γενιά.

Η νέα γενιά μας ακούει όμως,και αφθόρμητα με τον πιθηκισμό που της διδάξαμε θα μας μιμιθεί και θα αποτελειώσει τα αποκαϊδια.

Εβγαλε βρόμα η ιστορία οτι ξοφλήσαμε.....ναι κύριοι,ΞΟΦΛΗΣΑΤΕ.
παρ'όλα αυτά βέβαια συνεχίζεται και ανακατόνεσται....

Ζητάω ανοιχτά απο εδώ κάποιον που γνωρίζει να μου απαντήσει στην εξής ερώτηση.

Ποιά είναι αν υπάρχουν τα ιδεολογικά "σκαλία" που είναι κοινά μεταξύ σοσιαλισμού (έστω του σαλονιού) και φασισμού και πώς μπορεί κάποιος που χρόνια υποστηρίζει τον σοσιαλισμό ,ξαφνικά να υποστηρίζει τον φασισμό.

Θέλω απαντήσεις με mail ή με σχόλια.

Όταν οι αρχηγοί τα βρίσκουν μεταξύ τους

Λέσχες Ίντερνετ, με ευθεία αναφορά στον αρχηγό του κόμματος, ο οποίος εκλέγεται "αδιαμεσολάβητα" από τον λαό των οπαδών, απαρτιζόμενο κατά τα πρότυπα των προκριματικών εκλογών των αμερικανικών κομμάτων. Αυτό είναι το όραμα που κατ' επανάληψη έχει εκθέσει ο Γ. Παπανδρέου για το κόμμα. Και τώρα, με το αναγκαίο λίφτινγκ, το μεταφέρει στο κράτος ως μοντέλο διακυβέρνησης.

Ισχυρή ομάδα συμβούλων, που θα συγκροτούν το πρωθυπουργικό γραφείο και θα ελέγχουν τους υπουργούς, εξήγγειλε χθες ο κ. Παπανδρέου ως το μοντέλο της δικής του administration. Το σκιώδες υπουργικό συμβούλιο και από κοντά η "διαφάνεια" του Ίντερνετ, όπου οι πολίτες θα πληροφορούνται τα "πάντα"! Ένα μοντέλο που παραπέμπει στο προεδρικό και όχι στο κοινοβουλευτικό, έστω πρωθυπουργοκεντρικό, που ισχύει συνταγματικά στη χώρα μας μετά την αναθεώρηση του πατρός Παπανδρέου το 1985. Έχει ανάγκη αυτή την αλλαγή ο κ. Παπανδρέου ώστε να αναπληρώσει την έλλειψη διοικητικών ικανοτήτων του; Το πιθανότερο είναι να ζήσουμε το προοίμιο της μετάλλαξης σε ένα μοντέλο τύπου Αμερικής ή Γαλλίας. Ή, ενδιαμέσως, το αγγλοκαναδικό μοντέλο, όπου η προεδρική υφή μόλις και κρύπτεται κάτω από την ισχυρή παράδοση κοινοβουλευτισμού.

Η μετάβαση στο προεδρικό μοντέλο είναι επιλογή και του Κ. Καραμανλή, όπως άφησε να εννοηθεί στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Καραμανλής και Παπανδρέου ανοίγουν διαύλους συναίνεσης για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Καταφεύγουν ανοιχτά στο προεδρικό μοντέλο για να διασώσουν τον αρχηγισμό, μεταβάλλοντάς τον από δικομματικό σε διπολικό. Με την καθοριστική συνδρομή του νέου εκλογικού συστήματος που απεργάζονται.

Η κρίση που διέρχεται η χώρα δεν είναι πολιτειακή. Είναι πολιτική. Δεν αντιμετωπίζεται με τη βίαιη επιβολή των χρεοκοπημένων πολιτικών μέσω νέων οργανωτικών σχημάτων. Η κρίση των κομμάτων δεν αντιμετωπίζεται με την περαιτέρω αυταρχική συγκρότησή τους, μακριά από τους πραγματικούς λαϊκούς συσχετισμούς. Ισχυρές κυβερνήσεις στο δημοκρατικό πολίτευμα δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα τεχνικών διατήρησης εξουσίας με κόλπα από τα πάνω. Όσο κι αν επενδύονται με τη "διαφάνεια" του Ίντερνετ, που καταντά μήτρα παραπλάνησης των πολιτών και περαιτέρω ενίσχυσης του φαινομένου του αυταρχικού κρατισμού. Μια ανεξέλεγκτη από τον λαϊκό παράγοντα εκτελεστική εξουσία.

Μπορεί στην οικονομία να μη θέλουν να εμφανιστούν προεκλογικά ότι λένε τα ίδια, αλλά στο θέμα της αλλαγής του πολιτικού συστήματος Καραμανλής και Παπανδρέου ομονοούν και συναινούν. Προφανώς γιατί συμπίπτουν και οι επιδιώξεις τους ως προς την ακολουθητέα οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Ρωσία vs Γεωργία: Ο νικητής τα παίρνει όλα..

Σε άβολη θέση βρίσκεται από προχτές το golden boy του αμερικανικού τυχοδιωκτισμού στον Καύκασο, Μιχαήλ Σαακασβίλι. Το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα αίτια του πολέμου Ρωσίας-Γεωργίας τον περσινό Αύγουστο, βγήκε στο αέρα ύστερα από 10 μήνες έρευνας και δεν προσφέρει αξιόλογη κάλυψη στον Γεωργιανό πρόεδρο.

Όχι τόσο γιατί οι 30 Ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες-στρατιωτικοί, νομικοί, ιστορικοί- που έγραψαν την έκθεση δεν διστάζουν να χρεώσουν στη γεωργιανή πλευρά το ότι τράβηξε πρώτη πιστόλι στον καυγά, όσο γιατί δεν αποδίδουν ευθέως στη ρωσική πλευρά το σύνολο της ευθύνης του πολέμου, κυρίως δε, δεν τη χρεώνουν με την «προεργασία» του, μ' εκείνο δηλαδή που επιθυμεί διακαώς να "αναδείξει" η γεωργιανή πλευρά ως καθοριστικό παράγοντα της σύγκρουσης.

Βεβαίως και κατηγορείται ο ρωσικός στρατός ότι αντέδρασε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο στην απόπειρα των Γεωργιανών να υποστείλουν δια της βίας την παντιέρα ανεξαρτησίας της Νότιας Οσετίας. Βεβαίως και κατηγορούνται οι Ρώσοι ότι όλα αυτά τα χρόνια, από το 1993 που η Γεωργία γεύτηκε την πίκρα της απόσχισης, εργάζονταν υπογείως ενισχύοντας στρατιωτικά τους δεσμούς τους με τους «στασιαστές» και μοιράζοντας ρωσικά διαβατήρια στους πολίτες της Ν. Οσετίας και της Αμπχαζίας.

Αλλά αυτό και μόνον δεν αρκεί, βάσει του πορίσματος, για να έχει ο Σαακασβίλι λόγους να διαταράξει -και μάλιστα δια της βίας- το ισχύον στάτους. Οι Ευρωπαίοι είναι σαφείς: Ο ρωσικός στρατός «πυροβόλησε» ευρισκόμενος σε θέση αυτοάμυνας, επομένως η πρώτη φάση της στρατιωτικής απάντησης της Ρωσίας στη γεωργιανή επίθεση, ήταν καθ' όλα «νόμιμη». Μόνον «ευχαριστώ» δεν είπε η Μόσχα στις Βρυξέλλες για την επιείκεια των «δικαστών»...

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι πέρα από τις συγκρούσεις που ζυμώθηκαν με τη μαγιά του εθνικισμού στον γεωγραφικό χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τα πράγματα στον Καύκασο θα ήταν σήμερα διαφορετικά δίχως την παρουσία-φανερή ή παρασκηνιακή-του αμερικανικού παράγοντα. Η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στην Τιφλίδα δεν διαφοροποίησε στο ελάχιστο την παγιωμένη εικόνα μίας Αμερικής που θέλει να επεκτείνει πάση θυσία τα σύνορα του ΝΑΤΟ ως τον Καύκασο. Εκεί δηλαδή που δεν έχει κανένα λόγο να βρίσκεται η Συμμαχία, τόσο μακριά από την «έδρα» της, εφόσον υπολογίζουμε τα πράγματα με την "κλασική" κοσμοθεωρία του μοιρασμένου σε ζώνες επιρροής, κόσμου.

Οι Αμερικανοί φοβούνται -και δικαιολογημένα- ότι οποιαδήποτε έκρηξη βίας στη Γεωργία περιπλέκει τα πράγματα και τους απομακρύνει από τον «στόχο» τους. Στο πόρισμα των Ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων αποκαλύπτεται πως είχαν προειδοποιήσει τον Σαακασβίλι να μην αποπειραθεί στρατιωτική κόντρα με τη Ρωσία. Αν δεχθούμε ότι εκείνοι γνώριζαν -ή κάτι είχαν υποπτευθεί- και πως ο άλλος τους «έγραψε» για να παίξει το δικό του παιχνίδι, τότε αυτός που τους χαλάει τη "δουλειά" είναι τελικά ο ίδιος ο άνθρωπός τους...

Κυριακίδης Ν.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/10/2009
Η Αυγή.